Γνωμοδότηση του Μ.ΔΕΚΛΕΡΗ προέδρου του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος για το αλιευτικό καταφύγιο του Παντοκράτορα

Προκειμένου να προσφύγει η πρωτοβουλία πολιτών Πρέβεζας στα διοικητικά δικαστήρια για την ακύρωση του έργου τής κατασκευής αλιευτικού – λιμενικού καταφυγίου στον Παντοκράτορα και πριν από την προσφυγή τους αυτή,  απευθύνθηκαμε εκτος απο την επιτροπή αναφορων της Ε.Ε  και   στο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος και ζητήσαμε τη γνώμη του για το θέμα. Το Επιμελητήριο υπέβαλε την από 29-11-2009 δεκασέλιδη γνωμοδότησή του, υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρό του Μιχαήλ Δεκλερή, γνωστό από την πολυετή θητεία του ως Προέδρου τού Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά την οποία το Τμήμα παρήγαγε νομολογία για το περιβάλλον σημαντική όχι μόνο για την Ελλάδα. Πρόκειται για το δικαστή, που προκάλεσε δύο προσπάθειες της εκτελεστικής εξουσίας, ανεπιτυχείς ευτυχώς, να αναθεωρήσει το Σύνταγμα της Ελλάδας, προκειμένου να αφαιρέσει αρμοδιότητες από το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ.

Το Επιμελητήριο, λοιπόν, διακηρύσσοντας εκ προοιμίου ότι, επειδή  η αρχή τής βιωσιμότητας ή αειφορίας κατοχυρώνεται τόσο στο Διεθνές, όσο και στο Συνταγματικό Δίκαιο, η κρίση περί βιωσιμότητας ορισμένης πολιτικής ή ορισμένης απόφασης συμπίπτει  με την κρίση για τη νομιμότητά της, διαπιστώνει και γνωμοδοτεί:

Οι ακτές συγκαταλέγονται στα οικοσυστήματα που αποσταθεροποιούνται εύκολα από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, γι’ αυτό απολαύουν αυξημένης προστασίας, σύμφωνα με τις Οδηγίες τής Agenda 21 (Παγκόσμιου Στρατηγικού Σχεδίου για την Προστασία τού Περιβάλλοντος και της Βιώσιμης Ανάπτυξης) και του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Τα παράκτια οικοσυστήματα, συνεπώς, παραμένουν καταρχήν άθικτα, ώστε να εξυπηρετείται το δικαίωμα της επαφής τού ανθρώπου με τη θάλασσα, να μη βλάπτεται η υδροδυναμική τού συστήματος και να προστατεύεται, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα, το αισθητικό κάλλος τής ακτογραμμής.

Τεχνικά έργα, που εξυπηρετούν τη θαλάσσια επικοινωνία, όπως τα κάθε είδους λιμάνια, επιτρέπονται μόνον εφόσον εξυπηρετούν δημόσιο συμφέρον, υπό αυστηρές προϋποθέσεις και εφόσον εμπίπτουν στην έννοια της ήπιας διαχείρισης. Γι’ αυτό κατασκευάζονται μόνο στο πλαίσιο του εθνικού δικτύου λιμένων, κατόπιν κεντρικού σχεδιασμού, αφού η ίδρυσή τους είναι εθνική κι όχι τοπική υπόθεση.

Τα λεγόμενα “αλιευτικά καταφύγια” δεν είναι παρά λιμάνια, που η ίδρυσή τους δικαιολογείται μόνον από την ύπαρξη αναπτυγμένης επαγγελματικής αλιείας. Μεμονωμένοι, ερασιτέχνες ή διερχόμενοι αλιείς δεν συνιστούν δημόσιο συμφέρον ικανό να οδηγήσει στην κατασκευή τους, ούτε επιτρέπεται να προβάλλονται προσχηματικά, υποκρύπτοντας την πρόθεση κατασκευής τουριστικού λιμανιού, όπως καταχρηστικά συνηθίζεται από τοπικές αρχές.

Η ίδρυση του επίμαχου καταφυγίου δεν είναι νόμιμη, αφού ο κρατικός περιφερειακός σχεδιασμός, όπως εκφράζεται στο Περιφερειακό Σχέδιο Ηπείρου, δεν το προβλέπει ειδικά, όπως θα όφειλε, γι’ αυτό η απόφαση του Γ.Γ.Π. Ηπείρου για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων του είναι παράνομη και υπόκειται σε αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Αλλά και επί της ουσίας, δεν προκύπτει από το φάκελο του έργου η συνδρομή των προϋποθέσεων για την ίδρυσή του: Οι αλιείς τής Πρέβεζας εξυπηρετούνται από το υφιστάμενο εκεί καταφύγιο, δεν προκύπτει ύπαρξη επαγγελματιών αλιέων στον Παντοκράτορα και δεν αρκεί η πρόνοια για τους διερχόμενους αλιείς για να τεκμηριώσει την ανάγκη ίδρυσής του.

Ενα απο τα επιχειρήματα μας που επικαλούμαστε ως Π.Π.Π ειναι οτι  : «… δεν συνάγεται από τη μελέτη σκοπιμότητας το είδος και το μέγεθος του οφέλους, που προκύπτει από την κατασκευή τού έργου, ώστε να δικαιολογείται –ενδεχομένως– η προκαλούμενη –οπωσδήποτε– βλάβη στο φυσικό περιβάλλον. Δεν εξηγείται, δηλαδή, πειστικά ποιο είναι εκείνο το υπέρτερο συμφέρον, που μπορεί να δικαιολογήσει αυτή τη βλάβη.» Φαίνεται πως τα ίδια υποστηρίζει και ο Μ. Δεκλερής.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ